Miejsce – Galeria Jak, ul. Św. Marcina 37 (w podwórzu)
Wernisaż – 11.10.2025 o 18:00
Czas trwania – 11.10-2.11.2025
Otwarta we wtorki i środy od 17:00 do 19:00
Artystka: Kamila Kobierzyńska
Kuratorka: Katarzyna Śmiałowicz
FB: https://www.facebook.com/events/725072633875198
Wystawa „Ciało Roju” Kamili Kobierzyńskiej to projekt, który zestawia fotografie wernakurane oraz prace powstałe specjalnie na potrzeby tej ekspozycji. Wszystkie fotografie wykonane zostały na szkle, co nadaje im materialną trwałość i jednocześnie uwypukla ich delikatność, jakby istniały na styku pamięci i przezroczystości.
Odbiorców wita spory obiekt tkaniny unikatowej, na którym znajdują się znaki sfotografowane przez artystkę na korze starych buków. Są to drzewa, rosnące w szczególnym miejscu, pamiętającym II wojnę światową. Miejsce jest ważne nie tylko ze względu na historyczne zaszłości, ale także osobistą relację artystki z Górą Św. Anny, u podnóża której dorastała. Obiekt przysłania dalszą część galerii, w której znajduje się instalacja świetlna. Jest ona zamknięta w katalogu bibliotecznym, przedmiocie służącym z natury klasyfikacji, porządkowaniu, nadawaniu znaczeń. To zestawienie staje się punktem wyjścia do rozważań nad rolą zbiorowej pamięci i funkcją archiwum we wspólnocie.
Tytuł wystawy „Ciało Roju” nawiązuje do struktur obecnych w świecie owadów, gdzie siła nie leży w jednostce, lecz w grupie. Podobny mechanizm można dostrzec w sposobie, w jaki budujemy społeczną tożsamość: jako sieć współdzielonych obrazów, doświadczeń i narracji. Archiwum, czy to fotograficzne, czy tekstowe, funkcjonuje tu jako narzędzie utrwalania, ale też jako przestrzeń negocjowania znaczeń. Autorka zaprasza odbiorców do przyjrzenia się, jak pojedynczy element, symbol, widok, gest czy wspomnienie, może odnaleźć sens dopiero w strukturze większej niż on sam.
Polem zainteresowań Kamili Kobierzyńskiej jest pojęcie pamięci indywidualnej, protetycznej, postpamięć pokoleń i ich tożsamość. Metodologicznie bazuje na interdyscyplinarnym researchu, korzysta też z różnego rodzaju archiwów. Czerpiąc z pamięci kolektywnej znajduje echa historii we współczesnej tkance społecznej i architektonicznej. Tworzy używając szeroko pojętej materii fotografii oraz jej kulturowych znaczeń, realizuje obiekty site-specific, tkaniny unikatowe, a także zjawiska efemeryczne i ledwie zauważalne. Mieszka i pracuje w Poznaniu, współtworzy Pracownię Obrazów Utajonych na Wydziale Fotografii Uniwersytetu Artystycznego oraz Pracownię Fotografii w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Jest członkinią zarządu Naukowego Towarzystwa Fotografii.